کربلا

همه ی کون و مکان از صدای قدمش مست 

و این عاشق سرگشته شده حیران 

چه قیامت شده برپا در این بزم روان و دل شیدا 

منم منتظر منتقم چادر زهرا 

اسیر ید بسته 

زمین خوردن زهرا

که آید که بگیرد علم از عالم بالا 

و فریاد انالحق بزند تیر به قلب من آواره ی تنها 

و مادر بفدای قد وقامت بشود تا که بگیرد رخصت از حیدر کرار 

بتازد به سرای سر اشرار

که هان انا المنتقم خون حسین ابن علی ، ابن پیمبر 

که شد کشته در ان بزم نفسگیر

نه آبی و سپاهی و فقط آه به آهی ...

خدایا نگاهی بر این بنده ی کوچک که شود عبد امامش 

ز حبیبش ز سلیمان و زهیرش

ز عباس و حسینش

و فدک آه فدک

غربت مادر و حسن

چه بگویم چه نگویم که زبانم شده قاصر زبیان وجناتش 

من بمیرم که نبینم که شدم راهی خط مقابل به امامش

که زنم ناله ی العفو الهی 

پس از کرشدن و کور شدن ز ندای اناالحق امامش

......

سه شنبه 11/9/93

ساعت 2:21 بامداد

قلب نوشت : هوا هوای کربلا  ......... هوای بین الحرمین

پ.نون. و ندارم سلاحی چو کمیل ابن زیادش که گفته است بکاء است....

+ میگن اینایی که نرفتن کربلا خیلی غصه نخورن آخه امام حسین میان به قلبهاشون سر میزنند ...